|
Halkımız, bazı kelimeleri kendine has bir ağızla söylemektedir. Bunlardan bir kaçı:
-Andır :Beddua mânasında kullanılır. Ölü eşyası. |
| -Aş'ana: Mutfak (Aşhaneden kısaltma) |
| -Anuk: Nane bitkisi |
| -Anca: Henüz, yeni, yakın, az evvel manasında |
| -Bardabaş: Geçimsiz kişi, düzensizlik |
| -Bıldır: Geçmiş yıl |
| -Börülce: Fasulye |
| -Bostan: Salatalık, hıyar |
| -Buymak: Üşümek |
| -Cıbır (Cıbıl): Züğürt kişi, üstübaşı perişan |
| -Cibe: Çorap şişi |
| -Çember: İnce dokunmuş kadın |
| -Çimmek: Yıkanmak |
| -Dedaha: İşte orada |
| -Diyelmek: Ayakta durmak |
| -Birlik: İçten giyilen don |
| -Essah: Doğru |
| -Enik: Köpek yavrusu |
| -Ebekuşağı: Gökkuşağı |
| -Fırahdu: Ağaç dallarından yapılan bahçe korkuluğu |
| -Fisil: Soğanın tohumluğu, sıska |
| -Goruk: İçi boş fındık, ceviz |
| -Güllük: Kızılot |
| -Gücük ayı: Şubat ayı |
| -Kuz: Güneş görmeyen toprak |
| -Göden: Kurbağa |
| -Girebi: Ucu eğri küçük balta |
| -Gıdık: Küçük sepet |
| -Hamaz: Verimsiz toprak |
| -Hey: Geniş ağızlı büyük sepet |
| -Hışır: Eski |
| -Irak: Uzak |
| -İşmar: Göz kırparak veya parmakla yapılan işaret |
| -Imık: Ilık |
| -Işkın: Genç filiz |
| -İstol: Masa |
| -İdare: Küçük gaz lâmbası |
| -Kopça: Düğme |
| -Koz: Ceviz |
| -Keltek: Eski ayakkabı |
| -Keltenek: İşe yaramaz adam |
| -Keme: Farenin büyüğü ve yaşlısı |
| -Kozak: Olgunlaşmamış |
| ahame |
| bakraç |
| behni |
| bıldır |
| camış |
| dam |
| dirgon |
| düve |
| eşik |
| tohlu |
| hartama |
| hayat |
| iskarpin |
| mahat |
| mudul |
| orak |
| öğendere |
| sahan |
| ilistir |
| sitil |
| tam |
| tez |
| tezek |
| tırmık |
| yaba |
| yalak |
| celep |
| kepenek |
| bibi |
| mazgal |
| küpdüşen |
| garuh |
| aş |
| yalak |
| kelam |
Halk tabirlerinin bir kısmı ilenme (beddua) olarak da çokça söylenmektedir.
Bunlar arasında, ilimize ait has ifade ile söylenen ilenmelerden bazıları şöyledir:
| -Adı batasıca |
| -Allah güldürmesin |
| -Sürüm sürümsürüne |
| -Allahtan bulsun |
| -Boyu devrilsin |
| -Boyu devrilesice |
| -Cehennemin dibine git |
| -Ateşlere yanasın |
| -Çenen tutulsun |
| -Dert başına (Baş'an) |
| -Dili kopasıca |
| -Eli kırılasıca |
| -Evlâdından bulasıca |
| -Gidişi olsun, dönüşü olmasın |
| -Gözüne dizine dursun |
| -Kör şeytanından bul |
| -Muradın kararsın |
| -Ocağın sönsün |
| -Öllünün körü |
| -Zıkkımın pekini ye |
| -Başını yesin |
| -Dermansız dertlere tutula |
| -Allah dert versin, dermanını buldurmasın |
| -Ödü kopsun |
| -Kökün kurusun |
En çok söylenen halk tabirlerinden bazıları:
| -Ayrana gidip (Küleği) arkama tutmam. |
| -Ecinniye külâhı ters giydirir. |
| -Kulakları çınlasın. |
| -Atın tepmeyeni, enüğün kapmayanı yoktur. |
| -Atın avanağı rahvan, insanınki pehlivan. |
| -Domuz gibi burnu doğrultusuna gider. |
| -Eşeğin kuyruğu gibi ne uzar, ne kısalır. |
| -İt, ite, it kuyruğuna buyurmuş. |
| -İtin ayağını taştan sakınma. |
| -Hırs gelir göz kararır, hırs gider, yüz kararır. |
| -İt sahibini tanır. |
| -Ekmek elden, su gölden. |
| -Karagölden kar bağışladı. |
| -Al çocuktan haberi. |
| -Çocuğu gönder işe, gitti peşinden işe. |
| -Sofrası koltuğunun altındadır. |
| -Ne at yüke yanaşır, ne yük ata. |
| -Eşek yine ol eşek, çulu değişmiş. | |
Sosyal ve Kültürel Yapı 
